هادی مشهدی / امروزه تئاتر ما محتاج خلاقیت و نو آوری است، اتخاذ و پیگیری روش ها و شیوه تازه و البته تجربی می توانند در تحقق این امر نقش در خور داشته باشند. امروزه در حوزه های مختلف هنری شاهد تقلا و تلاش های قابل توجهی در سرانجام گرفتن این مهم هستیم، از جمله در جریان تئاتر، می بینیم که گروه های تئاتری روش ها و شیوه های مختلف تجربی و کارگاهی را پی می گرند تا به این هدف نزدیک شوند، از جمله این تجربیات می توان به پرفرمنس آرت اشاره کرد که متاسفانه کمی هم در بدنه جریان مذکور مهجور مانده ، بسیار مطلوب است اگر گروه های تئاتری به این شکل سازنده اهتمام بیشتری داشته باشند. میثم سرآبادانی نویسنده و کارگردان نمایش تولد شیوه مذکور را سامان دهی کارش اتخاذ کرده و از این تجربه رضایت دارد. باید امیدوار بود که رفتارها و رویکردهایی از این دست بتوانند در مسیری منتج به نتیجه قرار بگیرند. نقش جشنواره ها و رخدادهای هنری را نمی توان در این بین نادید گرفت، امروزه جشنواره های مختلف با رویکردهای جوانگرایانه می توانند بستری مناسب برای تحقق این مهم فراهم سازند.
نمادهای فراگیر
-� � � کمی در رابطه با ویژگی های کارتان توضیح بدهید.
-� � � نمایش «تولد» به شیوه پرفرمنس آرت کار شده است. ما در این نمایش بیداری اسلامی در منطقه را دستمایه قرار داده ایم. البته باید بگویم که در طراحی این کار نوعی نگاه ضد جنگ مد نظر من بوده است اما موضوعی که گفتم جهان شمول است و به مساله جنگ می پردازد، این مساله امروز در جهان اسلام مطرح است و پرداختن به این موضوع به نوعی ضروری به نظر می رسد.
-� � � در رابطه با فضای کار و چگونگی شکل گیری آن هم توضیحاتی بفرمایید.
-� � � اول طرح اولیه را سامان دادم و بر اساس ان کار گروهی را آغاز کردیم، شیوه نمایش شورایی بر فضای کار ما حاکم بود رفته رفته پیش رفتیم و رتوش زدیم تا کار به انجام رسید. نتیجه نسبتا رضایت بخش است اما چون این شیوه را اتخاذ کردیم می توانستیم همچنان ادامه بدهیم و تمرین کنیم.
-� � � به نظر می رسد مخاطب عام با نمادها و نشانه ها آشنایی زیادی نداشته باشند، این می تواند در جذب مخاطب و حصول نتیجه تاثیر داشته باشد، چرا این شیوه را انتخاب کردید؟
-� � � من از نمادهای واضح استفاده کرده ام مثل سپیدی و سیاهی به جای خیر و شر، غالب این نمادها قابل درک و باور پذیر هستند لذا تصور نمی کنم مخاطب عام مشکلی برای درک نمایش داشته باشد، شکل استقبال مخاطبان در دیگر جشنواره ها هم می تواند گواهی بر این مدعا باشد. از دیگر سو علاقه شخصی من کارم را به این سمت سوق می دهد، من تصویرسازی را دوست دارم و تصور می کنم تئاتر باید به این سمت پیش برود، زیاد با کارهای دیالوگ محور ارتباط برقرار نمی کنم که البته از این دست کارها هم گزیری نیست و می بینیم که غالب کارهایی که امروز در جریان تئاتر ما تولید می شوند از این دست هستند.
-� � � در رابطه با شکل شخصیت پردازی توضیح بفرمایید.
-� � � نمایش ما داستان مردی را دنبال می کند که در جریان جنگ بچه هایش را گم کرده است، نمایش با لحظه مرگ او آغاز می شود، دو مرد جنازه اش را به صحنه می آورند، داستان نمایش در زمان و مکان مشخصی پیش نمی رود یعنی به نحوی ما به زمان و مکان محدود نیستیم، در ادامه داستان چالش هایی برای این شخصیت شکل می گیرد او در معرض آزار و اذیت شدید قرار می گیرد و سر آخر فرزندانش را می یابد. این همه در بستر نمادها و نشانه ها شکل می گیرند و پیش می روند.
-� � � در آخر اگر صحبت خاصی دارید بفرمایید.
-� � � این نمایش بهانه ای شده است تا من پس از سال ها به کرمانشاه سفر منم و از این بابت بسیار خرسند هستم، چون به این شهر و فرهنگ مردمانش علاقه دارم. باید از برگزار کنندگان جشنواره هم تشکر و قدردانی کنم همچنین امیدوارم که این جشنواره از سطح کیفی خوبی برخوردار باشد و من بتوانم به سهم خودم در تحقق این امر موثر باشم.
� � �